Taptibau bersaiz besar berbanding dengan kebanyakan tukang lain, tetapi selain itu, wajahnya serupa. Ia bersayap panjang dan berekor panjang, dan ringan relatif dengan saiz sayap, menjadikannya kuat dan tangkas dalam penerbangan. Perbezaan penting taptibau berbanding spesies tukang sungguh ialah ketiadaan bulu kejur di sekeliling paruhnya. Ia adalah nokturnal dan mempunyai tapetum lusidum berpantul di bahagian belakang mata. Paruhnya kecil, tetapi ia mempunyai nganga yang sangat besar untuk menangkap serangga dalam penerbangan. Kaki dan batang kakinya kecil dan lemah, dan jari kakinya sebahagiannya berselaput. Cakar kaki tengahnya mempunyai pekten seperti sikat pada tepi dalam, yang boleh digunakan untuk penjagaan buluan.[8]

Buluannya bercorak samar dengan warna perang dan kelabu, untuk menjadikannya sukar dilihat apabila berehat pada siang hari di sarang tanahnya. Sesetengah spesies mempunyai tompok putih di sayap, dan dua dalam genus Lyncornis (taptibau kecil dan taptibau besar) mempunyai "jambul telinga" di bahagian belakang gombaknya.[9] Seruannya ialah tiga atau lebih nada berulang, kadangkala dengan siulan atau bunyi menggelegak, dan biasanya dibunyikan pada waktu subuh atau senja.[10]